Niet iedereen gaat in een rechte lijn richting finish

Toen ik de diagnose Hodgkin Stadium II-a kreeg was ik op een vreemde manier opgelucht. Enorm hoge overlevingskans, 6 keer chemo, 15 keer bestralen en dan ben ik in volledige remissie of "schoon". Sounds simple enough. 't Zal vast zwaar worden, maar tanden op elkaar en we gaan ervoor.

In mijn geval verliep het ook volgens dit plan. Sterker nog, na 6 keer chemo kreeg ik al te horen dat er niets meer te zien was op de scan. In een rechte lijn naar de finish dus.

Dit neemt overigens niet weg dat ik wel behoorlijk wat te verduren heb gehad hoor! Ik herinner me heus alle misselijkheid, de haartuitval, de neulasta-injecties, de extreme buikkrampen en de afschuwelijke aderontstekingen nog wel hoor. Maar ik heb me op een of andere manier altijd vastgehouden aan het feit dat het gewoon doorbijten was en dat we er wel zouden komen. Zo werkt dat met Hodgkin, dacht ik.

Ik voel me KEIgoed!

Ik zou mijn gevoel niet beter kunnen samenvatten dan Hans Teeuwen in zijn nummer "ik voel me keigoed". Want ik voel me ook keigoed, en daar hebben -behalve hoe ik mezelf voel- nog een aantal zaken positief aan bijgedragen...

Time flies when you're having fun!

Zweven = leven! In de zweefmolen op de Parade

Wauw, alweer een maand voorbij gevlogen! Ik kreeg links en rechts alweer te horen dat het zo lang geleden was sinds mijn laatste blogpost. Het grappige is dat ik merk dat de lezers van de blog het ook een beetje zien als een graadmeter van mijn gemoedstoestand. Geen zorgen: geen nieuws is nog altijd goed nieuws :)

In mijn vorige blogpost schreef ik dat er vast ruimte zou komen voor reflectie, en dat ik de periode van diagnose en behandelingen wellicht snel achter me kan laten. In de afgelopen maand heb ik gemerkt dat dit ten dele waar is: ik geniet volop van mijn "gewone leven", zolang ik maar zorg voor veel afleiding en leuke dingen op de agenda. Anderzijds ben ik de afgelopen weken ook een paar keer gruwelijk op mijn bek gegaan, omdat ik te snel wilde gaan. Het is dus zoeken -zoals altijd in het leven- naar de gulden middenweg.