Time flies when you're having fun!

Zweven = leven! In de zweefmolen op de Parade

Wauw, alweer een maand voorbij gevlogen! Ik kreeg links en rechts alweer te horen dat het zo lang geleden was sinds mijn laatste blogpost. Het grappige is dat ik merk dat de lezers van de blog het ook een beetje zien als een graadmeter van mijn gemoedstoestand. Geen zorgen: geen nieuws is nog altijd goed nieuws :)

In mijn vorige blogpost schreef ik dat er vast ruimte zou komen voor reflectie, en dat ik de periode van diagnose en behandelingen wellicht snel achter me kan laten. In de afgelopen maand heb ik gemerkt dat dit ten dele waar is: ik geniet volop van mijn "gewone leven", zolang ik maar zorg voor veel afleiding en leuke dingen op de agenda. Anderzijds ben ik de afgelopen weken ook een paar keer gruwelijk op mijn bek gegaan, omdat ik te snel wilde gaan. Het is dus zoeken -zoals altijd in het leven- naar de gulden middenweg.

Lichamelijk herstel is niet te pushen

Vier weken geleden schreef ik mijn blog, klapte mijn laptop dicht en wreef in mijn handen, "zo, dan gaan we nu eens even hard werken aan mijn herstel". Afspraak bij fysio Niels stond al gepland, we gaan eens flink de handen uit de mouwen steken. Fysio Niels waarschuwde mij al (hij kent me inmiddels al 4 jaar), dat ik het rustig aan moest doen en de belastbaarheid rustig moest opbouwen. Om de drie dagen naar de sportschool. Wandelen op de loopband met een hellingsgraad van 5% en een paar spieroefeningen doen. Maar goed, ik denk dat ik twee dagen later al op mijn racefiets zat. Gewoon lekker 30 km per uur, en het was maar 15 km... dat is niks! Tot mijn longen echt gingen tegensputteren en ik de laatste 3 kilometer rustig terug moest fietsen naar huis.

Dit voorval is behoorlijk exemplarisch voor hoe ik de afgelopen 29 jaar mijn leven heb geleid. Maar nu werkt deze aanpak niet echt meer. Ik krijg 'm namelijk keihard terug: drie dagen herstellen, enorm vermoeid en daardoor ook weer lekker labiel.

Zo zijn er nog onnoembaar veel voorbeelden te noemen in die korte tijd die is verstreken. 'n Iets te gezellige borrel bij Birke in Utrecht en te laat naar bed: 3 dagen herstellen. 'n Iets te volle dag gehad: volgende dag mijn date met Josje afbellen. 'n Iets te fanatieke workout in de sportschool: rest van de middag op de bank. Met andere woorden: lichamelijk herstel kan je niet afdwingen, daar is tijd voor nodig.

Op vakantie!

Met een ijsje in de auto, klaar voor de grote reis

Vrijdag 4 juli begon de vakantie van Oscar. Even een weekje echt met z'n tweetjes. Wat heerlijk! De ouders van Oscar waren zelf ook op vakantie, en daarom mochten wij een weekje gebruik maken van hun huis.  Zij wonen in de leukste wijk van Den Haag, 5 minuten van het strand en eindelijk werd het zomer in Nederland. Vakantie in eigen land: we hadden het niet beter kunnen treffen. Iedere dag lekker op de fiets naar een ander strand van Den Haag, lekker met een boekje in de tuin, koffie drinken in de stad, een paar voorstellingen bezoeken op de Parade. We hebben echt genoten. Natuurlijk zijn er ook momenten geweest waarop ik echt even mijn rust moest nemen, want zelfs een middagje strand is voor mij nog echt een inspanning, maar eindelijk heb ik het gevoel een goede balans te hebben gevonden.

Ik had al gemerkt dat in de verstreken weken na de laatste radiotherapie mijn energie steeds wat beter was geworden, maar we hebben ons echt verbaasd over hoe goed het ging! De straling bouwt tijdens de radiotherapie langzaam op, en vervolgens in een paar weken ook weer af. Geen idee of het echt zo is, maar ik heb het gevoel dat nu dan echt alles mijn lichaam heeft verlaten.

Vooruit kijken

Eenmaal terug in Amsterdam voelde voor mij dat weekje vakantie ook echt als een markering in de tijd. Vanaf nu ga ik - in balans - werken aan herstel en wederopbouw. Maandag ben ik op mijn werk geweest en hebben we daar wat concretere afspraken gemaakt, vandaag ga ik naar een fijnere sportschool, en ik ga ook weer naar mijn yogalessen. Daarnaast heb ik volgende week ook een intakegesprek gepland staan bij het Ingeborg Douwes Centrum, een centrum voor begeleiding van mensen die met kanker te maken hebben (gehad). 

En om ervoor te zorgen dat ik niet weer om de haverklap onderuit ga, heb ik heb met mezelf afgesproken dat iedere dag in de week maar 1 thema mag hebben. Ik schrijf het zwart op wit, dan mogen jullie mij er ook aan houden!

• Werk & Toekomst: dinsdag en vrijdag ga ik weer aan het werk, te beginnen met een halve dag. Afspraken met bedrijfsarts horen hier ook bij
• Sport & Herstel: maandag en donderdag ga ik naar de sportschool of wielrennen en plan ik afspraken met fysion Niels
• Rust & Balans: woensdag, zaterdag en zondag doe ik yoga en is er ruimte voor reflectie, en is er natuurlijk tijd voor vrienden en familie :)

Ik laat jullie snel weten hoe dit me vergaat. Nu op naar de sportschool!